Η κομματικοποίηση των λεμεσιανών νέων.

Από την εφημερίδα "Φωνή της Λεμεσού"

Όσο θα πλησιάζουμε προς τις προσεχείς εκλογές ο κομματικός φανατισμός γίνεται πιο έντονος.

Στη δίνη της εκλογικής διαμάχης θέμα αντιπαράθεσης και η Παιδεία με την περιβόητη «Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση» και περί κομματικοποίησης η μη των νέων, περί εισαγωγής του κομματισμού στα σχολεία και όλα τα σχετικά. Λέω για την κομματικοποίηση,  διότι για την πολιτικοποίηση  των νέων δε θάπρεπε να το συζητάμε καν και ουδέν μεμπτό.

Όμως τα σπέρματα αυτής της συζήτησης περί κομματικοποίησης και του φανατισμού των νέων ή μη, πάνε πίσω μέσα στο χρόνο και την ιστορία αυτής της πόλης.

Μια τέτοια γραπτή μαρτυρία βρήκαμε στο δημοσίευμα της εφημερίδας «Λαϊκόν Βήμα»  ημερ. 16 Οκτωβρίου 1946 του εκδότη-δημοσιογράφου και πολιτευτή Εύσκιου Πεύκη, (κατά κόσμο Ευέλθοντος Πιτσιλλίδη).

Πρόκειται μάλιστα για μια επιστολή που γράφτηκε από νέο της εποχής  για τους νέους της εποχής του και δημοσιεύεται πρωτοσέλιδα κάτω από τον τίτλο «Ανεξάρτητοι γνώμαι» και που από ότι φαίνεται και από το περιεχόμενο  της πολύ λίγες ανεξάρτητες γνώμες υπήρχαν την εποχή εκείνη, όπως δυστυχώς και σήμερα. Ας τη δούμε και κάθε σύγκριση και αναλογία με το σήμερα δική σας…:

«Σήμερα η Λεμεσός, η πόλη με ιστορικό παρελθόν, γέμισε από Συλλόγους. Σε κάθε δρόμο σχεδόν θα δής  και ταπέλλα. Ταπέλλα για τους Αποφοίτους, για τους Ερασιτέχνες Νέους, για τους Νέους του Εθνικού Κόμματος, τους Νέους των Χριστιανικών Ιδρυμάτων, των Μορφωτικών Συλλόγων, των Ινστιτούτων, των διάφορων Αθλητικών Σωματείων κ.λ.π. Όλα αυτά είναι  δημιουργήματα των τελευταίων χρόνων των πολιτικών διαταραχών του τόπου μας , των εκλογικών αγώνων, του πολέμου. Ήταν φυσικό τα νειάτα να βρεθούν στην πρώτην γραμμή όλης αυτής της κοινωνικοπολιτικής ζύμωσης. Ο οργασμός της νειότης ολοπρόθυμα θέλησε να προσφέρη όλο τον φανατισμό και την γνώμη του στο κεφάλαιο αυτό.

Βρέθηκαν οι επιτήδειοι από κάθε Κόμμα, που ζήτησαν  να χρησιμοποιήσουν  τον Νέο και την ορμή του για εξυπηρέτηση της πολιτικής τους επικράτησης. Άδραξαν την αγνή ψυχή της Νεολαίας μας, σαν κατάλληλο και εύπλαστο υλικό και την έρριψαν μέσα σε πολιτικές ζυμώσεις. Η μια παράταξη έμαθε τον Νέο να αγωνίζεται για τη Δημοκρατία και να πολεμά για μια νέα ζωή, για ένα κόσμο,  που του παρουσίαζε με όλα τα γαργαλιστικά χρώματα και η άλλη παράταξη τον έμαθε να υμνή την Βασιλεία, να μένη προσκολλημένος στα Πάτρια, να είναι ευχαριστημένος από την σημερινή πολιτειακή και κοινωνική σύνθεση και να ζητή την διατήρησή της. Έτσι οι Νέοι μας χωρίζονται σε δύο κόσμους, που φανατικά αλληλοπολεμούνται και αλληλοϋβρίζονται Και της πατρίδας τα ιδανικά και οι σκοποί γίνονται μέσα Κομματικής εκμετάλλευσης. Δεν θέλω να κατηγορήσω κανένα Κόμμα χωριστά, μα η Κομματική εκμετάλλευση, ανάμεσα στες τόσες κακές συνέπειες είχε και τα καλά της αποτελέσματα. ΄Εδοσε νέα πνοή και ώθηση στο κοιμισμένο πνεύμα του νέου. Οι Σύλλογοι έκαναν τους νέους μας μελετηρούς και κατάλληλους να εξετάζουν κάθε ζήτημα και να παίρνουν θέση στην πολιτεία, σαν κοινωνικά όντα και ικανούς για την διαχείρηση των ζητημάτων της, ξύπνησαν μέσα τους το αθλητικό πνεύμα. Τους αποτράβηξαν από τον αλκοολισμό και το χαρτοπαίγνιο, γιατί κατάλαβαν πως τα ελαττώματα αυτά που κυρίευσαν τον πατέρα τους δεν οφείλουνταν στον χαρακτήρα του αλλά στην έλλειψη διαπαιδαγώγησης, στην κοιμισμένην ζωή που ζούσε, στες κακές κοινωνικές συνθήκες μιάς κακής και αδιάφορης εποχής, που απέληγαν πάντα εις βάρος της φτωχολογιάς. Οι Σύλλογοι στα κεφάλαια αυτά έδρασαν ευεργετικά, εφάρμοσαν ωραίες αρχές που ποτές άλλοτε δεν βρήκαν την πραγματοποίηση τους στην σκοτεινή εποχή των δεισιδαιμονιών και ψευτοπεποιθήσεων των πατεράδων και πάππων μας. Εχτός όμως από την δράση αυτή, οι Σύλλογοι μας περιορίστηκαν εις γενικότητες για όλα τα άλλα. Είχαν προγράμματα που ζήτησαν να τα εφαρμόσουν χωρίς θετικά αποτελέσματα. ΄Εθεσαν αρχές που ποτέ δεν βρήκαν την πραγματοποίηση τους και σκοπούς που ενθουσίαζαν μονάχα την στιγμήν που επροτείνοντο. Στην πράξη τίποτε το σημαντικό δεν γίνεται.»

Αυτά με τους νέους τότε. Σήμερα ο κομματικός φανατισμός και οι εκδηλώσεις του μεταφράζονται σε χουλιγκανισμό στα γήπεδα, με απαράδεκτα αισχρά συνθήματα εναντίον αλλήλων,  με ξυλοδαρμούς και βανδαλισμούς όλων εναντίον όλων και όλων εναντίον της Αστυνομίας, μέχρι κάψιμο σημαιών σε λαμπρατζιές του Πάσχα!

 Τ.Κολώτας

Φωτογραφίες

Φώτο 1.  Νέοι της της δεκαετίας του ΄40 . (Από το βιβλίο του Κιμ. Χαραλαμπίδη «Αυτοί που έκτισαν το χτες»).

Φώτο2.  Νέοι της δεκαετίας του ΄40 σε εθνική διαδήλωση με ελληνικές σημαίες

Φώτο 3  Μαθητές της εποχής σε στιγμές ξεγνοιασιάς και… κομματικής αναπαυλας

Φώτο 4 Νέες του ’40 σε γιορτασμό της 25^ης Μαρτίου στο ΓΣΟ