Γυμναζόμενες νέες στη δεκαετία
του 30
( φωτογραφία αρχείου)
|
Πέρασαν οι γιορτές και «καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε, το θέμα είναι τώρα τι λες» που λέει και ο ποιητής, και όλοι, μα πιο ιδιαίτερα το «ωραίο φύλο», κάνει τον απολογισμό του σε γραμμάρια και πόντους!
Η επιθυμία βέβαια κάθε γυναίκας όλων των
αιώνων και όλων των εποχών ήταν να είναι
ωραία, να αρέσει και να ελκύει το ανδρικό φύλο, παρόλο που ως γνωστόν οι
αισθητικές αντιλήψεις κάθε εποχής ποικίλλουν, προσαρμοζόμενα συγχρόνως προς αυτές και τα πρότυπα της
γυναικείας ομορφιάς. Ας θυμηθούμε για παράδειγμα τα ωραία παχουλά γυμνά
«αφράτα» γυναικεία πρότυπα των
αναγεννησιακών ζωγράφων και ιδιαίτερα του Τιτσιάνου, του Μποτιτσέλλι και άλλων
μεγάλων καλλιτεχνών.
Η πρώτη γυναίκα αθλήτρια
της Κύπρου και της Ελλάδας,
από τη δεκαετία του ’20,
η λεμεσιανή
Δομνίτσα Λανίτου
της Κύπρου και της Ελλάδας,
από τη δεκαετία του ’20,
η λεμεσιανή
Δομνίτσα Λανίτου
Αυτό όμως που
συμβαίνει σήμερα φαίνεται πως ανάγεται στη σφαίρα της «ομαδικής διαχρονικής ψύχωσης».
Στα διάφορα
γυμναστήρια που ξεφύτρωσαν (μαζί με τα «μπετάδικα») σε κάθε γωνιά της πόλης σαν
μανιτάρια, συνωθούνται μέρα νύχτα δεκάδες εκατοντάδες γυναίκες πληρώνοντας όσα
όσα τον υποσχόμενο παράδεισο της απώλειας σημαντικού βάρους μέσα σε λίγες μέρες
με κάθε είδους «επαναστατικές» εφευρέσεις και νέες μεθόδους γυμναστικής τύπου «πιλάτες», «ζούμπα» και άλλες.
Κι όμως, όπως συχνά
επαναλαμβάνουμε από αυτή εδώ την στήλη, τίποτα δεν είναι καινούργιο σ’ αυτή την
πόλη. Η ιστορία επαναλαμβάνεται ανά τις δεκαετίες. Μια παρόμοια «ψύχωση»
(τηρουμένων πάντα των χρονικών αναλογιών) κατέλαβε φαίνεται τις λεμεσιανές
γιαγιάδες μας και στις αρχές της δεκαετίας του ’30.
Λεμεσιανή νέα της Γυμναστικής Ακαδημίας Λεμεσού 1935 (Αρχείο Λούη Περεντού) |
Που πολύ
παραστατικά την περιγράφει ανάμεσα σε άλλα δρώμενα στην πόλη την εποχή εκείνη,
ο παλαιός και καλός λεμεσιανός δημοσιογράφος, αείμνηστος Γεώργιος Τέμπλαρ στην
τακτική του στήλη με τίτλο «Στα πεταχτά» στην εφημερίδα «Αλήθεια» της 29ης
Μαίου 1931» που μας λέει ανάμεσα σε άλλα ενδιαφέροντα αλλά και ευτράπελα καμιά
φορά:
«Πρωτοφανής η
αθλητική ζωή και κίνησις κάθε δείλη στο γυμναστήριο. Το οποίο γεμίζει από
αθλητάς ,αθλητρίας και φιλάθλους. Οι θηλυκοί αθληταί δεν υστερούν των
αρσενικών. Τους βλέπεις , αυτούς τους διαβολοθήλυκους, να μπήγουν τη μύτην των σ’ όλα τα αθλητικά αγωνίσματα και να
σημειώνουν αξιοσημείωτα ρεκόρ.
Γυναικεία Ομάδα Χόκεϋ Λεμεσού 1929 |
Υπάρχουν όμως και
μερικές που για να αδυνατίσουν ρουφούν μπόλικο ξύδι κάθε μέρα και άλλες που
μένουν νηστικές. Οι τελευταίες κάνουν
οικονομίαν στους δικούς των.»
Πατινάζ στην Πλατεία Ηρώων 1950 |
Μέρος όμως του
ίδιου χρονογραφήματος και ένα άλλο θέμα
ανάμεσα σε άλλα όπως είπαμε, επίκαιρα που όπως φαίνεται απασχολούσε την
εποχή εκείνη τους λεμεσιανούς και που τόσο από το ύφος όσο και από το περιεχόμενο του, κάθε
άλλο παρά ... φιλοφεμινιστικά αισθήματα δείχνει να έτρεφαν οι παππούδες μας για
το αποκαλούμενο τότε αντίθετο «ωραίο
φύλο»! Ιδού η απόδειξη:
«Μας πληροφορούν
ότι τολμηρά θηλυκά της πόλης μας κάμνουν κατ’ αυτάς αίτησιν προς τον
αρχιαστυνόμον για να εγγραφούν στο αστυνομικό τμήμα. Ιδίως της καταδιώξεως...
Είνε έτοιμες να
βάλουν και φέσι. Και φαντασθήτε αν στο εξής αντικρίζουμε θηλυκούς ζαπτιέδες.
Τότε ασφαλώς ο καθείς θα ήθελε να κάμη μιαν ανησυχίαν η ένα μικροέγκλημα δια να
τον συνοδεύση ένας ωραίος καλός κόμματος, εις το αστυνομικό τμήμα. Ασφαλώς τα
μικροπταίσματα θα
Αθλήτριες στο ΓΣΟ με τον
προπονητή τους Παύλο Αγελλινίδη 1949
|
Κάποιος όταν άκουσε
την απόφασιν αυτήν των μερικών τολμηρών θηλυκών μας εδήλωσεν ότι όχι μόνο θα
δεχόταν να τον συνώδευεν ένας ωραίος θηλυκός ζαπτιές στο φρέσκο, αλλά και αν
του έβαζε και το σχοινί της κρεμάλλας στον λαιμόν, θα ήτο πολύ ευχαριστημένος.
Εμείς του λέγουμε
πως το καλλίτερο για αυτόν είνε να θέλη να τον δέσουν τα θηλυκά με σχοινί γιατί
με τες ιδέες που έχει είνε πράγματι για δέσιμο.»