Το τέλος μιας εποχής…

Αν όταν κλείνει ένα σχολείο λένε πως ανοίγει μια φυλακή, όταν κλείνει ένα βιβλιοπωλείο τι πρέπει να λέμε; Αν μάλιστα το βιβλιοπωλείο αυτό είναι και στενά συνυφασμένο με την ιστορία αυτής της πόλης αλλά και την ιστορία αυτού του τόπου, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο σοβαρά και δραματικά νοσταλγικά.

Μιλούμε βέβαια, όπως εύκολα θα καταλάβατε για το ιστορικό Βιβλιοπωλείο Ιωαννίδη, που σε λίγες μέρες θα κλείσει οριστικά τις πόρτες του για να μετατραπεί σε μεγαλοκατάστημα αθλητικών ειδών.(Σημεία των καιρών ;)

Το  (διατηρητέο ευτυχώς) κτίριο, κτίστηκε στις αρχές του 20^ου αιώνα για να στεγάσει την οικογένεια του άρχοντα μεγαλέμπορου της εποχής Γεώργιου Μορίδη και της Μαρίας Μορίδη , γονέων  της Καλλιόπης Μορίδου συζύγου του μουσουργού Σόλωνα Μιχαηλίδη και του γνωστού ηθοποιού Θεόδωρου  Μορίδη. Στέγασε το 1920  στον άνω όροφο και την νεοϊδρυθείσα τότε, από τις Μαρία Μορίδη, Αθηναΐδα Λανίτου, Ευφροσύνη Χουρμούζιου και  Λέα Ταβελούδη, Ιδιωτική Σχολή Ξένων Γλωσσών που μεταφέρθηκε και μετεξελίχτηκε στη συνέχεια (σε άλλο οίκημα), σε Αθηναείδιο Γυμνάσιο.

Πωλήθηκε κατόπιν, αφού οι δουλειές του Μορίδη δεν πήγαιναν καλά, στον έμπορο Προκόπη Παπαδόπουλο που μετέτρεψε το ισόγειο σε καταστήματα  για να στεγάσουν το ξυλεμπορικό του και να αγοραστεί τελικά από τον βιβλιοπώλη Ανδρέα Ιωαννίδη και να επεκτείνει το βιβλιοπωλείο του σε ολόκληρο το κτίριο.

Το βιβλιοπωλείο Ιωαννίδη από τα μέσα της δεκαετίας του 50 μέχρι σήμερα αποτελούσε το φάρο και τον παράδεισο όλων των βιβλιόφιλων της πόλης. Εκεί  έβρισκαν καταφύγιο για να ξεδιψάσουν τη δίψα τους για κάθε είδους γνώση, επιστημονική, λογοτεχνική, εκπαιδευτική,  γενικής και ειδικής παιδείας. Γενιές και γενιές λεμεσιανών γαλουχήθηκαν και μορφώθηκαν αγοράζοντας τα βιβλία τους «στου Ιωαννίδη» και οι δυο αυτές λέξεις έγιναν συνώνυμο της γνώσης.

Όμως ο Ιωαννίδης και το βιβλιοπωλείο του έπαιξε και ένα άλλο ιστορικό ρόλο στον αγώνα του κυπριακού λαού για απελευθέρωση.

Από τα πρώτα μέλη της ΕΟΚΑ ο ίδιος, χρησιμοποίησε τα βιβλία που έφερνε από την Ελλάδα ως μέσο για να αποστέλλεται με αυτά και ο οπλισμός για την ΕΟΚΑ. Μέχρι την ημέρα που οι άγγλοι το ανακάλυψαν, ύστερα από πληροφορία Εφιάλτη, τον συνέλαβαν και τον έστειλαν στα κρατητήρια πολιτικών κρατουμένων.

Το Βιβλιοπωλείο Ιωαννίδη με το κλείσιμο του σηματοδοτεί επομένως και το κλείσιμο μιας ολόκληρης και πολύπλευρης εποχής για την Ιστορία της πόλης αλλά και της Κύπρου.

Κρίμα γιατί το ΤΕΠΑΚ-που ανακτά κάθε ιστορικό κτίριο και το αποδίδει στη Παιδεία αναδεικνύοντας έτσι την ιστορία του και την ιστορία της πόλης ταυτόχρονα-δεν άρπαξε την ευκαιρία να το αποκτήσει και να το αποδώσει στη πόλη και την Κύπρο για εκπαιδευτική χρήση, από εκεί δηλαδή που ξεκίνησε και συνέχισε μέχρι των ημερών μας…