Λίγο πριν τον Β' παγκόσμιο πόλεμο, παρουσιάστηκαν στη Λεμεσό ποδήλατα Ράλλυ με σκελετό και φτερά νικελλωμένα. Οι πρώτοι που κυκλοφόρησαν με τέτοια ποδήλατα ήταν, ο Δημητράκης Α. Χατζηπαύλος, ο Ηλίας ο Χρυσοχός και ο Γιώργος Θεοφύλακτου Μπολτόκ. Η αντικατάσταση της μπογιάς με το νίκελ που άστραφτε, ήταν μια επαναστατική καινοτομία που προκαλούσε τον θαυμασμό μας. Ονομαστοί ποδηλατάδες ήταν, ο Τσιαταλιός, κάτω στην προκυμαία, οι Μανώλης Λημητρίου και Επαμεινώντας, στην οδό Μακεδονίας (Ανεξαρτησίας) και ο Ππίσης κοντά στην εκκλησία της Καθολικής. (σημ. δική μου : λίγο αργότερα ο Κολλητήρης στην Αγίου Ανδρέου). Εκτός της επιδιόρθωσης ποδηλάτων και της συγκόλλησης των ελαστικών τους, οι ποδηλατάδες διέθεταν μεταχειρισμένα ποδήλατα που ενοικίαζαν ιδίως στους νεαρούς, ένα γρόσι την ώρα. Θυμούμαι μια μέρα που κυκλοφορούσα με ποδήλατο χωρίς κουδούνι, πράγμα που απαγορευόταν και με τσάκωσε ο Κάιζερ ο υπαστυνόμος και με διέταξε να πάω αμέσως να βάλω κουδούνι. Κατέβηκα και περπατούσα με τρεμάμενα πόδια από την ταραχή μου, αφού υποσχέθηκα στον αυστη¬ρό υπαστυνόμο, πως πάω κι' όλας να αρματώσω το ποδήλατο με κουδούνι. Ο Κάιζερ, που πήρε το επίθετο του από το μουστάκι του που έμοιαζε απαράλλαχτα μ' αυτό του Κάιζερ της Γερμανίας, ήταν γείτονας μας και περνώντας να πάει σπίτι του στην οδό Θράκης, έπιασε κουβέντα με τον πατέρα μου και βλέποντας με κατέβασε τα φρύδια και τα χείλη του σαν να μου έλεγε: «Μμμ! Μα είναι γιος του μάστρε Γιώργου;» Χαμογέλασα κι' εγώ ικανοποιημένος γιατί δεν με κατάγγειλε στον πατέρα μου κι' ο τρομερός Κάιζερ έπαψε να με φοβίζει. Πού να βρω μισό σελίνι να αγοράσω κουδούνι νια το παλιοποδήλατό μου, αφού μισό σελίνι να αγοράσω κουδούνι ήταν το βδομαδιάτικο μου από τη δουλειά μου στο μαγαζί; Δύο τρεις μέρες ύστερα ενώ ποδηλατούσα στον παραλιακό δρόμο αντίκρισα μπροστά μου τον Κάϊζερ. Αμάν! Τι να του πω! Το μυαλό μου άρχισε να παίρνει στροφές. Πριν να με πλησιάσει, κατέβηκα, πήρα ύφος κακόμοιρο και του λέω: «Είδες τι έπαθα, κύριε αστυνόμε; Είχα το ποδήλατο έξω από το μαγαζί και μου κλέψαν το κουδούνι. Πάω τώρα να μου δώσει ο παπάς μου μισόν σελίνιν να γοράσω άλλο. Εντάξει;» Ο Κάιζερ αντιλήφθηκε την πονηριά μου, κούνησε το κεφάλι δυο τρεις φορές, χαμογέλασε: «Εντάξει», είπε φεύγοντας.
Μιχαλάκης Πιτσιλλίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου