Καλοκαιρινό κι
αυτή τη φορά το θέμα μια και βρισκόμαστε για καλα στη καρδιά του καλοκαιριού
αλλά όχι στα ρωμαντικα βραδάκια της
Λεμεσού. Θα ανηφορίσουμε στα βουνά, στις πλάτρες και τα άλλα θέρετρα για να
δούμε ένα χαρακτηριστικό της εποχής του
δημοσίευμα από την εφημερίδα της Λεμεσού
«ΧΡΟΝΟΣ» ημερομηνίας 18 Ιουλίου 1930 που
υπογράφει «Ο Περαστικός» στην τακτική
του χρονογραφική στήλη «ΕΝΩ Η ΖΩΗ ΠΕΡΝΑ» με τίτλο «ΕΞΟΧΗ».
Αν λοιπόν σήμερα νοσταλγούμε τον χαμένο ρομαντισμό
της δεκαετίας του ’30, κάτι ανάλογο έκαναν και αυτοί της δεκαετίας εκείνης για
τις προηγούμενες. Ένα χαριτωμένο και λίγο φουτουριστικό κείμενο μέσα από το
οποίο αναδίδεται η νοσταλγία των περασμένων χρόνων . Που νοσταλγεί και αναπολεί
τον χαμένο ρομαντισμό της εξοχής με την εισβολή του αυτοκινήτου και των νέων
ηθών, προαναγγέλλοντας προφητικά και τι θα γίνει με τον ερχομό του αεροπλάνου!.
Θα ήταν λοιπόν
κοινός τόπος να λέγαμε ότι κάθε γενιά
νοσταλγεί τον χαμένο ρομαντισμό της προηγούμενης. Εμείς τι να πούμε σήμερα;
Ας απολαύσουμε
απλώς τα όσα γράφει:
«Η έννοια της εξοχής εξήλθε πλέον του κύκλου
της υγιεινής πλευράς της ζωής και εισήλθε εις τον πολύπλοκον μηχανισμόν μιάς
άλλης περιπέτειας. Σπεύδομεν να παραθερίσωμεν όχι τόσον διότι αισθανόμεθα την
ανάγκην μιάς δροσερωτέρας ατμόσφαιρας και ενός ανοικτού περιβάλλοντος αλλά
μάλλον διά να αλητεύσωμεν, κυνηγούντες την περιπέτειαν εις ένα εντελώς άγνωστον
περιβάλλον.
Υπό τοιαύτας
προϋποθέσεις η εξοχή κατήντησε εν πεδίον εύκολης εκμεταλλεύσεως. Ο οικογενειάρχης
επιζητεί υπό ξένην στέγην ολίγας σταγόνας οικογενειακής ησυχίας, η ώριμος και
εν ώρα γάμου ευρισκομένη δεσποινίς
ψάχνει εις το ξένον υλικόν δια την εύρεσιν του λαχειοφόρου νυμφίου και ο
νεαρός κύριος έρχεται εις στενήν επαφήν με ξένας ιδιοκτησίας αναζητών
απωλεσθέντα κυριαρχικά δικαιώματα.
Όλα αυτά δεν θα
συνέβαιναν βεβαίως εάν η εξοχή εσυμβολίζετο και σήμερον όπως εις το παρελθόν,
με εν κομμάτι υψηλού βουνού, εν παχύσκιο
δένδρον και μίαν κελαρύζουσαν βρύση.
Αλλά την θέσιν
της πρωτογόνου αυτής εικόνος επήρεν ήδη η φουτουριστική σύνθεσις της
εξελιγμένης εξοχής, η οποία μυκάται με την σειρήνα ενός μικρού αυτοκινήτου και
σε ζαλίζει με την γραμμικήν
τόλμην ενός
πίνακος του Πικασσό. Το υψηλό βουνό δεν έμεινε εις την απρόσιτον θέσιν του διότι ο σύντομος ασφαλτοστρωμένος
δρόμος εξηυτέλισε το ύψος του, ενώ το παχύσκιο δένδρο και η κελαρύζουσα βρύση,
παρ’ όλον το ποιητικόν μεγαλείον των,
υπέκυψαν εις εν λευκόν δωμάτιον ξενοδοχείου, με μίαν Ευρωπαϊκήν λεκάνην λουομένην δι’ όλης της ημέρας εις
άφθονον ζεστό και κρύο νερό.
Ο φίλος μου ο
οποίος αδικαιολογήτως αναπολεί το απέριττον παρελθόν επιρρίπτει όλην την μομφήν
επί της ευθηνής μηχανής του αυτοκινήτου, η οποία παρεβίασε το άσυλον των
Ολυμπίων Θεών και έθραυσεν όλους τους βωμούς επί των οποίων ανεπαύοντο.
Και δεν έχει
άδικον. Άνευ του ευκόλου αυτού μηχανικού μέσου ουδέν θα συντελήτο. Έπρεπε να
ευρεθή είς επίγειος θεός, ο οποίος με την ισχυράν γροθιάν του, φθάνουσαν το
ύψος εξ χιλιάδων ποδών, να καταρρίψη εκ των βάθρων των τα θεϊκάς προσωπικότητας
του Ολύμπου και να στήση την ζεστήν μηχανήν του επί του σύγχρονου βωμού της
μηχανικής επιστήμης.
Ο βιομήχανος Φορδ
ήλλαξε την όψιν της εξοχής, αν δεν ήλλαξε και την όψιν του κόσμου. Τα άλλα όλα αποτελούν απλώς
φαντασιοπληξίας. Όλοι οι ρωμαντικοί του παρελθόντος ας εκτοξεύσωσι λοιπόν κατ’
αυτού τας αράς των… ευχόμενοι
συνάμα την σύντομον κατασκευήν του
ευθηνού αεροπλάνου του. Δύο ώραι είναι πολλαί δια να συναντήση κανείς τους
σπασμένους θεϊκούς βωμούς. Η ενόχλησις αύτη δεν πρέπει να κρατή πλέον του ενός
τετάρτου!…»
Φώτο 1«Η έννοια
της εξοχής εξήλθε πλέον του κύκλου της υγιεινής πλευράς της ζωής και εισήλθε
εις τον πολύπλοκον μηχανισμόν μιάς άλλης περιπέτειας.
Φώτο 2 «Σπεύδομεν
να παραθερίσωμεν όχι τόσον διότι αισθανόμεθα την ανάγκην μιάς δροσερωτέρας ατμόσφαιρας
και ενός ανοικτού περιβάλλοντος αλλά μάλλον διά να αλητεύσωμεν»
Φώτο 3 & 3Β …
« εν λευκόν δωμάτιον ξενοδοχείου, με μίαν Ευρωπαϊκήν λεκάνην λουομένην δι’ όλης της ημέρας εις
άφθονον ζεστό και κρύο νερό»…
Φώτο 4 « Ο
βιομήχανος Φορδ ήλλαξε την όψιν της εξοχής, αν δεν ήλλαξε και την όψιν του κόσμου.»
Φώτο 5 « υψηλό
βουνό δεν έμεινε εις την απρόσιτον θέσιν
του διότι ο σύντομος ασφαλτοστρωμένος δρόμος εξηυτέλισε το ύψος του»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου