Ο παγκόσμιος πυρετός στο αίμα και η αδρεναλίνη
στα ύψη από την κυκλοφορία του νέου iphone 5 ! Η Κύπρος απόλυτα εναρμονισμένη
με την παγκοσμιοποίηση δεν μπορεί να
αποτελεί εξαίρεση.. Οι «κατζετάκηδες», κυρίως οι νέοι, πετάνε τα «παλιάς
τεχνολογίας» πλέον 4S για να πάνε στο 5. Κι ας τους λένε πως υπάρχει κρίση και πως πρέπει να
μαζευτούν. Κι ας τους λέει ο πατέρας ο… «i-paid» (κατά το γνωστό ανέκδοτο που
κυκλοφορεί), πως οι διαφορές είναι ελάχιστες και πως μάλιστα το νέο i-phone5,
στο πρώτο τουλάχιστον στάδιο στη Κύπρο ίσως να έχει και προβλήματα λειτουργίας.
Αυτοί δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Διότι
πως να κυκλοφορούν με τα παλιά i-phone και να καταξιώνονται κοινωνικά; Σε μια κοινωνία της υπερκατανάλωσης που
εμείς οι μεγάλοι φτιάξαμε, τους γαλουχήσαμε και τους μεγαλώσαμε με την «ανάγκη»
χρήσιμων και άχρηστων αγαθών στην εποχή της χλιδής των παχιών αγελάδων και του
νεοπλουτισμού;
Ένα από τα αγαθά της κοινωνίας αυτής είναι και
το αγαθό της τηλεφωνίας που όμως με την
εξέλιξη της, όλο και περισσότερο κινδυνεύουμε από χρήσιμο και αναγκαίο αγαθό να
μας γίνει τυρρανία και εφιάλτης. Η ενσύρματη, η κινητή, η δορυφορική, η με
εικόνα, η μέσω του διαδικτύου και δεν
συμμαζεύεται, μας κάνει ολοένα και πιο πολύ εξαρτώμενους σκλάβους της παρά να
αποτελεί αυτή η ίδια μέσο εξυπηρέτησης
μας.
Υπήρξαν εποχές που η απουσία του μέσου αυτού, όπως
και πολλών παρόμοιων, αποτελούσε σημαντική έλλειψη και η εμφάνιση του ζωτικής
σημασίας στην επικοινωνία αλλά και την ομαλή λειτουργία της καθημερινής ζωής
των ανθρώπων.
Το τηλέφωνο, με εξαίρεση την τοποθέτηση σε
ορισμένα κυβερνητικά γραφεία, πρωτοπαρουσιάστηκε στη Λεμεσό μεταξύ των
σημαντικών τότε για την οικονομία του τόπου κρασοχωριών και των Μανδριών που
ήταν το κέντρο τους,το 1881. Τρία δηλαδή μόλις
χρόνια μετά την αγγλική κατοχή.
Από
τότε όμως κύλησε αρκετό νερό στο αυλάκι και χωρίς ουσιαστικές αλλαγές μέχρι το
1914 που η φιλοπρόοδη οικογένεια της Λεμεσού, η οικογένεια Γιορδαμλή, ξενικά
δειλά-δειλά - και πάλιν πρώτη από όλες τις
πόλεις της Κύπρου η Λεμεσός- να εγκαταστήσει ένα στοιχειώδες τηλεφωνικό κέντρο με
τα λίγα πρώτα ιδιωτικά τηλέφωνα στην οδό
Σαλαμίνος. Η ιδιωτική εταιρία τηλεφωνίας Γιορδαμλή από το 1925 λειτουργούσε
πλέον πάνω σε οργανωμένη επαγγελματική βάση
και εξυπηρέτησε για πολλά χρόνια- πάντα μέσα στα περιορισμένα πλαίσια
μιας μικρής ιδιωτικής εταιρείας, αλλά και των οικονομικών δυνατοτήτων πελατών της-
για πολλά χρόνια μέχρι το 1936 που η
ιδιωτική πρωτοβουλία παραμερίζεται και η αγγλική εταιρεία British Wires αναλαμβάνει
την γενική τηλεφωνική σύνδεση με
πόλεις και χωριά.
Είναι τότε που με την οικονομική και κοινωνική
ανάπτυξη του τόπου παρουσιάζεται και η αυξημένη ανάγκη αλλά και οι αυξημένες
απαιτήσεις για τηλεφωνική εξυπηρέτηση, όπως βγαίνει μέσα από το σχετικό κείμενο του λεμεσιανού δημοσιογράφου
Τέμπλαρ, όπως αυτό δημοσιεύεται στην
«Αλήθεια» της Λεμεσού ημερομηνίας 23 Απριλίου 1937 με τίτλο «ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΩΝ»:
«Εις την τελευταίαν σας έκδοσιν ανεγράφετε ότι
ο αριθμός των τηλεφώνων ανέρχεται σήμερον εις 112 τον αριθμόν και καταλήγετε
εις την ευχήν ότι δεν πρέπει να λείψη
από καμμίαν οικίαν ή κατάστημα ή γραφείον το τηλέφωνον.
Η ευχή σας βέβαια είναι πολύ δικαία. Αι
αντιλήψεις όμως και αποφάσεις της Εταιρείας ως προς την τιμήν των τηλεφώνων
νομίζομεν ότι προσκρούουν πρός τας αντιλήψεις του λεμεσιανού και εν γένει παγκύπριου κοινού,
όπερ ευρίσκει ότι η δαπάνη της κατοχής
τηλεφώνου είνε υπερβολική. Και ως απόδειξιν, λίαν χαρακτηριστικήν φέρομεν αυτήν
την πόλιν της Κύπρου που είνε τόσον προηγμένη εις το εμπόριον και βαδίζει
γενικώς στερεά πρός την πρόοδον και ερωτώμεν είνε ικανοποιητικός ο αριθμός των
τηλεφώνων της; Βέβαια όχι διότι εν τη πραγματικότητι έχει μόνο 60-70 τηλέφωνα,
δι’ ιδιωτικήν χρήσιν, δεδομένου ότι τα υπόλοιπα κατέχονται υπό των κυβερνητικών
και δημοτικών γραφείων.
Είμεθα εις θέσιν να βεβαιώσωμεν εξ ερεύνης μας,
ότι μέγας αριθμός καταστηματαρχών και οικογενειαρχών θα ήτο διατεθειμένος να
εγκαταστήση τηλέφωνον και δεν το κάμνει διότι το ποσόν των λ.7-10 το θεωρεί
υπέρ τας δυνάμεις του.
Η
Εταιρεία, ήτις είνε αληθές με τόσην τελειότητα και ακρίβειαν εγκατέστησε και
λειτουργεί το χρήσιμον τούτο όργανον συνεννοήσεως,οφείλει να αναθεωρήσει την
ταρίφαν της ως προς την τιμήν, δεδομένου ότι είνε οικονομική αρχή το «εν τη
καταναλώσει το κέρδος»
Φωτογραφίες:
1. Ο πρωτοπόρος της αστικής τηλεφωνίας της
Κύπρου Γεώργιος Γιορδαμλής με τη σύζυγο του Μαριγώ που εκτελούσε και τα καθήκοντα της πρώτης
τηλεφωνήτριας.
2. Το εξώφυλλο του πρώτου τηλεφωνικού
καταλόγου της Κύπρου, το 1929
3. Οι αδελφές Ευανθία και Ελευθερία Γιορδαμλή
κόρες του Γεώργιου, πρώτες τηλεφωνήτριες από το 1925.
4,5 Από τo πρώτo τηλέφωνα στη Λεμεσό στο παγκοσμιοποιημένο
i-phone 5…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου