Οι φορολογίες στους πολίτες, είτε δημοτικές είναι αυτές,
είτε κρατικές, είτε οποιουδήποτε άλλου είδους, ήταν και παραμένουν πάντοτε για
τον λαουτζίκο, ένας εφιάλτης, ιδιαίτερα σε καιρούς χαλεπούς και οικονομικής
ύφεσης.
Όμως συχνά γίνονται αφορμή και αντικείμενο σαρκαστικής
σάτιρας, σαν να θέλουμε να ξορκίσουμε το
κακό που μας βρίσκει άμα αυτές γίνονται επαχθείς και αβάστακτες.
Κάτι τέτοιο γίνεται και στους δύσκολους καιρούς της αρχής
της δεκαετίας του 30, όταν μετά την εξέγερση των «Οχτωβριανών του 31» ακολουθεί
το μαύρο σκοτάδι της καταπιεστικής «παλμεροκρατίας» (από τον δικτάτορα
κυβερνήτη Πάλμερ), που κράτησε δέκα χρόνια και γονάτισε τους εξαθλιωμένους
οικονομικά κυπρίους με βαριές φορολογίες.
Σαν να μην έφταναν όμως όλα αυτά φαίνεται ότι έρχεται
τότε (όπως και σήμερα) και ο Δήμος της πόλης να αυξήσει δυσβάστακτα τους
δημοτικούς φόρους.
Βρισκόμαστε λοιπόν στο 1933, τρία χρόνια ύστερα από την
ανάληψη για δεύτερη φορά (η πρώτη για ένα μόνο χρόνο 1926-27) ,της δημαρχίας
από τον Χριστόδουλο Χατζηπαύλου , που κράτησε μέχρι το 1943, όταν έχασε τις
εκλογές από τον αριστερό Πλουτή Σέρβα.
Για νάμαστε όμως δίκαιοι, η δημαρχία Χατζηπαύλου
χαρακτηρίστηκε ως μια από τις πιο πλούσιες και αποδοτικές στην ιστορία της
Λεμεσού και η δεκαετία 1930-1943 που διατέλεσε Δήμαρχος, ως η «χρυσή δεκαετία»
της Λεμεσού από άποψη έργων υποδομής, πολλά από τα οποία απολαμβάνουμε μέχρι
σήμερα ( το δημοτικό μέγαρο, τα δημοτικά λουτρά, δημόσια αποχωρητήρια,
ασφαλτόστρωση πολλών δρόμων, στέγαση της μεγάλης δημοτικής αγοράς, δημιουργία
των παιδικών εξοχών Πλατρών και πολλά πολλά άλλα).
Για να γίνουν επομένως όλα αυτά δεν υπήρχε, όπως δεν
υπάρχει μέχρι και σήμερα άλλη συνταγή, (ούτε καν αυτή του… μαγικού ραβδιού),
από την γνωστή και αιώνια μέθοδο της «μακράς χείρας» στις τσέπες των
φορολογουμένων δημοτών!
Την μέθοδο λοιπόν αυτή σατιρίζει έμμετρα και σαρκαστικά ο
Γιώργος Φασουλιώτης στη σατιρική του εφημερίδα «ΤΟ ΓΕΛΙΟ» ημερομηνίας 28 Μαΐου
1933 κάτω από τον τίτλο «ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ»:
«Συνελθόντες τελευταίως εις σπουδαίας συνεδρίας
προς επίλυσιν δυσκόλων και μεγάλων ζητημάτων,
ως το της Ρυμοτομίας, των Λουτρών, της Λειψυδρίας,
κτήσιμον Παντοπωλείων, δημοσίων αποπάτων,
προκυμαίας, επαιτείας και ηλεκτροφωτισμού,
ευπρεπών Ουρητηρίων κι ασφαλτώσεως των δρόμων,
συμμορφούμενοι δεόντως
προς τον περί Δημαρχείων νόμον
εντελλόμεθα την λήψιν του εξής κανονισμού:
Επειδή παρετηρήθη ότ’ εις πλείστας ευκαιρίας
επληρώσατε τους φόρους άνευ διαμαρτυρίας
κι’ επειδή υπάρχει γνώμη
και μεγίστη βεβαιότης
ότι σας διακατέχει η αυτή καρτερικότης,
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ εψηφίσθη όπως υπό διαφόρους
τρόπους και κανονισμούς
σας αυξήσωμεν τους φόρους
και εν γένει τους δασμούς
και θα βάλωμεν τους φόρους πρώτα-πρώτα εις τα νοίκια
τα πτερά των ορνιθίων και των ζώων τα καλλίκια
εις τους γάτους, τα ποντίκια
κουρκουτάδες και σκουλήκια
εις τα χώματα, στους άμμους, εις τες πέτρες, στα χαλίκια
στες καρφίτσες, στα ρολόγια, δαχτυλίδια, σκουλαρίκια
στα βατράχια, στους καούρους στους κοργιούς και στους
λυμπούρους,
σ’ όσους είνε ξυρισμένοι
σ’ όσους έχουν τα μουστάκια
σ’ όσους είνε παντρεμένοι
κι’ όμως δεν έχουν… παιδάκια
αλλά και εις όσους έχουν
για να μάθουν… να προσέχουν.
Φόρον σ’ όλας τας παρθένους
σ’ όλους τους ερωτευμένους
σ’ όλους τους διαζευγμένους
και τους ξαναπαντρεμένους.
Φόρους σ’ ότι θα φοράτε
καινουργή ή μπαλλωμένα
άσχετον αν τα χρωστάτε
ή αν είνε πλερωμένα.
Φόρους και εις ότι φάτε
φόρους και εις ότι πιήτε,
φόρους, φόρους ολοένα
ώσπου όλοι σας να βγήτε
ά σ σ ο ν κ α
ι τ ρ ι α ν τ α έ ν α ».
Λεζάντα:
Φώτο 1 Σκίτσο του Χρ. Χατζηπαύλου από τον Γ. Φασουλιώτη στο «ΓΕΛΙΟ», αμέσως
μετά την εκλογή του, το 1930.
Φώτο 2 χαρακτηριστικό σκίτσο του Γ Φασουλιώτη στην εφημερίδα του,
Το Γέλιο, για τις βαριές φορολογίες της δεκαετίας του ΄30.
Φώτο 3 Το δημοτικό μέγαρο Λεμεσού έργο της δημαρχίας Χρ. Χατζηπαύλου
Φώτο 4 Τα δημοτικά λουτρά ( απέναντι από το ΓΣΟ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου